hocam siz kaç yasındasınız, 35 gösteriyorsunuz dedi içlerinden birisi, ben de buna hayli ekle deyince direk 65 mi yoksa dediler. öyle büyülü bir ortam oluşmuştu ki 95 desem absürd kaçmayacak gibiydi. orası masal diyarı olmuştu gerçekten ve masalın içinde duran gerçek bir kapıdan geçmiştik. azıcık inin canım dedim ama azıcık ha))), göz kırptım bir de üstüne.

aa dedim kütüphaneci olmak istemiştim bir de onu demeyi unuttum size; simdi sıkı bir arsivciyim dedim. kendi notlarımı olsun bilgiler olsun hepsini topluyorum.

içlerinden birisi “yetenek” dedi. hah tam da birisi bunu desin diye bekliyordum ki hayır bu yetenek değil istek işidir, heves işidir diyebileyim. 

ki onlar da bunu dedikten az bir zaman sonra şiirler yazıp var olan şiirleri o kadar doğal değiştirip dönüştüreceklerdi ki; aman deyim dedim kıkırdayarak.. şairler bu işe pek bir bozulur, yazdıkları öylece kalsın isterler, ama biz şimdi burada şiir oluyoruz. resim oluyoruz, tiyatro yapıyoruz; hayat oluyoruz biz… bakın ne güzel gülüyoruz.