TÜRKER DEMİRCİ

Türkiye’de sosyalist hareketin öncü isimlerinden Ali Salim Bayar, İsviçre’ninin Cenevre kentinde geçirdiği kalp krizi sonucu yaşamını yitirdi.

Ali Salim temas ettiği her devrimcide iz bırakanlardandı.

Sevgi ve saygı duyulan, örnek davranışlarına sempati duyulan, devrim ve sosyalizm idealinden, çizgisinden taviz vermeyen ve uzaklaşmayan bir devrim ve sosyalizm emekçisinin ölümünün ardından  birkaç söz etmemek olmaz.

Ali Salim Bayar, Giresun’lu emekçi bir ailenin çocuğu olarak, İstanbul’da sosyalist hareketin saflarına ilk gençlik yıllarında lise öğrencisiyken katıldı. Mahir Çayan çizgisinin kararlı bir savunucusu oldu. 1975’lerde yaşamının sonuna kadar savunduğu Devrimci Kurtuluş saflarında yerini aldı.

Ali Salim Bayar, 1970’li yıllarda devrimci mücadelenin yükselmesinde, devrimci örgütlenme ve çoğalmada önemli emekleri oldu. Devrimci kişiliği ile mütevazı davranışlarıyla, sabırlı ve kararlı duruşuyla sadece birlikte mücadele ettiği arkadaşlarının değil, tanıştığı farklı siyasi yapılardan da devrimcilerin sempatisini, dostluğunu, takdirini kazanan biriydi. Kişiliği ve mücadelesi ile ülkemiz devrimci hareketinin öncü kadrolarından oldu.

Ali Salim Bayar, genç yaşında çıktığı bu yolculukta, tüm yaşamı boyunca, ömrünün noktalandığı 4 haziran’a kadar sosyalizme olan inancını korudu.

Ali Salim 21 Şubat 1980 yılında tutuklandı. İşkencelerden geçirildi ancak işkencecileri yenmeyi başardı. Metris, Sağmalcılar Özel Tip hapishanelerinde direniş saflarında yerini aldı ve öncüye yakışır tavırlar sergiledi.27 Nisan 1984 yılında tahliye oldu. Devrimci mücadeleye kaldığı yerden devam etti. Faşizme karşı mücadeleyi, direnişi örgütlemekten, hapishanelerdeki yoldaşlarına sırtında erzak taşımaya, devrimcilerin özgürlerine kavuşması için çalışmalar yürütmeye kadar fedakarca uğraşlar içinde oldu. Zor günlerin yoldaşıydı, dostuydu. Devrimci dayanışmanın simge isimlerindendi.

1989 yılında fedakarca mücadele yürüten arkadaşlarıyla birlikte bir kez daha tutuklandı. Yine Ağır işkencelerden geçirildi ancak yine işkencecileri yenmeyi başardı. Hapishanede direniş saflarında yerini aldı ve öncüye yakışır tavırlar sergiledi.

Hapishane sonrası devrimci hareket açısından çalkantılı bir süreçti ve bir öncü olarak mücadeleye devam etti. Emniyette, hapishanelerde gördüğü işkenceler sonucu, hastalıklar peşini bırakmadı. Yurtdışında yaşamak zorunda kaldı. Mücadele aşkını hiç terketmedi ama zorlu koşulları da aşamadı. Hep bir gün ülkesinde mücadele hattında olmalıyım hayali ile yaşadı.

Ali Salim'i  tanıyan mücadele arkadaşlarının ve dostlarının, hapishane arkadaşlarının ortaklaşa görüşü odur ki, sağlam bir karekter sahibiydi. Sessiz duruşu, mütevazi davranışları, sabırlı oluşu onun kararlı ve güçlü bir inanca sahip olmasından ileri geliyordu. O herkesin Salim’iydi.

12 Eylül faşist cuntası koşullarında İçerde ve dışarda tanıyan biri olarak, elbette onun hem bulunduğu koşullar hem  devrimci mücadelenin seyri nedeniyle üzgün gittiği bir gerçek.

Ali Salim Bayar, üzgünüm, üzgünüz!

Bu güzel devrimci, ancak mücadelede yaşanır, mücadelede yaşatılır!